Ey benim demir gibi sert, civa gibi ağır başlı, azot gibi yakıcı, klor gibi çekici, soygaz kadar kararlı, sevgi elektriğini ileten, organik nişanlım. Çatal karam, nikel krozem…
Sabit bir kütlesi ve eylemsizliği olan hatta uzayda bir hacim kaplayan müstakbel eşim. Nasılsın, iyi misin, hava nasıl oralarda, üşüyor musun? Beni ve buraları sorarsan hidrojen gibi yanıcı, oksijen gibi yakıcıyım ve her an reaksiyona girebilecekken içimdeki yangını söndürmek için H2O olamıyorum bir türlü. Havalarsa, basıncı bir atmosfer civarında, etraf bir laboratuvar kadar kuru ve nemsiz, zemin futbol oynamaya müsait, deniz tuzlu, açıklarda yer yer kaba dalgalı.
Derslerin nasıl, kırmızı turnusolu maviye çeviren bazik güzeli?.. Benimkiler iyi fakat maddi limit sıfır noktasının altında buz tutuyor. Cebimdeki paranın kimyasal değeri selülozla değil (kağıt para) ancak nikel-krom alaşımıyla ölçülebiliyor.
Ama ne gam ne keder canımın iç yörüngesi? Değil mi ki hayatımda; koştuğu zaman ata, yüzdüğü zaman yata, deneylerde asetata, bir ismin önüne geldiğinde sıfata benzeyen, eğik başlı, tükenmez kalem kaşlı, tek gözlü, çift bant ekolayzırlı, anten kulaklı, elma yanaklı, altın dişli, önden çekişli, geniş iç hacimli, beş vitesli, saçları metalik boya, gözleri kara, memleketi ANKARA olan SEN varsın… Şunu unutmamalısın ki; sevgi konusunda sana karşı hep ekzotermiğim. Biz ikimiz bir tuzun bazıyla asidi gibiyiz. Hoşça kal. Büyüklerin protonlarından, küçüklerin nötronlarından öperim… "
Konu: kimyacının nişanlısına mektubu:) çhok komikk 
Cuma Nis. 18, 2008 9:38 am
